بررسی وضعیت عملکرد حرکتی اندام فوقانی و قدرت عضلانی دست در بیماران مبتلا به سکته مغزی: یک مطالعه پایلوت

هدف: سکته مغزی یکی از مهم‌ترین بیماری‌های عصبی می‌باشد که سالیانه موجب مرگ و میر و ناتوانی‌های درازمدت بیماران در سراسر جهان می‌شود. بروز آسیب حرکتی در اندام‌‌ فوقانی و دست‌ به عنوان یکی از پیامدهای سکته مغزی است که نسبت به اندام تحتانی شایع‌تر و بهبودی کم‌تری را دارد. این مطالعه پایلوت با هدف بررسی وضعیت عمل‌کرد حرکتی اندام فوقانی و قدرت عضلانی دست در بیماران مبتلا به سکته مغزی انجام شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع توصیفی‌تحلیلی بود که روی 36 بیمار مبتلا به سکته مغزی بخش‌ داخلی بیمارستان کوثر دانشگاه علوم پزشکی سمنان انجام گرفت. روش نمونه‌گیری به صورت آسان، در دسترس و هدفمند بود. در این مطالعه به منظور اندازه‌گیری وضعیت عمل‌کرد حرکتی اندام‌ فوقانی و دست بیماران از بخش ارزیابی عمل‌کرد حرکتی اندام فوقانی و دست مقیاس فوگل‌مایر، و برای اندازه‌گیری قدرت عضلانی دست از دینامومتر دستی استفاده شد. یافته‌ها: در این مطالعه میانگین نمره عمل‌کرد حرکتی اندام‌ فوقانی درگیر در بیماران سکته مغزی برابر 73/8±2/8، میانگین نمره عمل‌کرد حرکتی دست‌ درگیر برابر 60/5±3/5، و قدرت مشت کردن دست درگیر برابر 8/3±64/2 بوده است. رابطه معنی‌داری بین متغیرهای دموگرافیک و نمره عمل‌کرد حرکتی اندام فوقانی و دست‌ و قدرت مشت کردن دست درگیر واحدهای پژوهش دیده نشد. نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه نشان داد که عمل‌کرد حرکتی اندام‌ فوقانی و قدرت مشت کردن دست درگیر بیماران مبتلا به سکته مغزی به طور قابل توجهی کاهش یافت. با توجه به شیوع بالای این آسیب‌های حرکتی به دنبال سکته مغزی و عواقب ناشی از آن‌ها، پرسنل مراقبت بهداشتی باید برنامه مراقبتی و توان‌بخشی مناسبی را جهت کنترل هر چه بیش‌تر این آسیب‌ها طراحی نمایند